Klasa 1. - Rozdział 1. Czym jest numerologia?
Czym jest numerologia?
Według numerologów nic nie dzieje się przypadkowo, ani to, że ktoś urodził się w jakimś kraju, ani, że posiada takie a nie inne imiona i nazwiska,datę urodzenia itp. Według numerologii dusza człowieka wstępuje w ciało po to,aby się doskonalić. W ziemskim życiu każdy z nas przeżywa jakieś lekcje (czasem nawet dosyć drastyczne doświadczenia), z których płynie nauka. Numerologia pozwala właśnie poznać to - jakie lekcje nas czekają, a jakie mamy już za sobą.
2. Numerologia szyfrowa - Jest to naukao kryptografii. To właśnie z powodu tej części numerologii, SUM i OWUTEM z tego przedmiotu jest potrzebny, by dostać posadę łamacza zaklęć i uroków w Gringocie.
3. Na co nam numerologia?
Życie to sztuka kompromisu. Łatwiej jednak pójść na kompromis, gdy zdamy sobie sprawę z faktu, iż pewnych sytuacji i cech nie można zmienić.Oczywiście ludzie nie chcą chodzić na kompromis. Chcą walczyć z przeciwnościami losu, nie chcą się pogodzić z tym, co los przyniósł.
Numerologia jest po to, by zrozumieć siebie i wszystko co nas otacza. Walka może zostać zastąpiona chęcią zrozumienia, jak również zmianą taktyki postępowania.
4. Numerologia - prognozowaniez liczb, opierające się na przekonaniu, że numer przyporządkowany danemu obiektowi (numer domu, samochodu, telefonu, zakodowane pod postacią liczbyimię, itp.) ma związek z jego losem. Numerologia uważana jest przez naukowców za pseudonaukę, nie mającą żadnych racjonalnych ani eksperymentalnych podstaw.
Klasa 1.- Rozdział 2. Historia Numerologii.
Historia numerologii
Początki nauk o liczbach sięgają zamierzchłych czasów. Jako pierwsi ich tajniki poznali Sumerowie, żyjący na terenie żyznego Półksiężyca .Stamtąd ludzie, których można było nazwać wróżbitami wywędrowali i dotarli do Egiptu, gdzie stali się kapłanami.
Wiedza o liczbach, stosowana w matematyce, astronomii i astrologii, znana była w zamierzchłej starożytności już w XI wieku p.n.e.kapłanom egipskim. Nieco później natrafiamy na jej ślady u Babilończyków,Fenicjan, a także w Indiach, w Chinach i w kręgu odległych od nas cywilizacjiMajów i Azteków.
Za twórcę europejskiej numerologii uważa się wielkiego greckiego mędrca i mistyka z Samos - Pitagorasa. Żył on i działał w VI wieku p.n.e., jego nauki kontynuowali następni (tzw. Pitagorejczycy). W myśl zasad szkoły pitagorejskiej "wszelkie zjawiska zachodzące we wszechświecie, dostępne zmysłom czy tez wykraczające poza ich możliwości poznawcze, można sprowadzić do wzorów liczbowych". Właśnie symbolika liczb, której bogactwo interpretacyjne juz w owych czasach było imponujące, otwierała ludziom bramę do wyższych światów i pełnego zrozumienia wszelkich tajemnic.
Na powstawanie i rozwijanie się Numerologii miała wpływ także tradycja mistyki żydowskiej mająca swoje ujście w Kabale. Kabaliści upatrywaliw piśmie, w 22 literach alfabetu hebrajskiego tajemny szyfr świata, którego autorem miał być sam Jahwe. Klucz do zrozumienia owego szyfru stanowiła gematria - sztuka obliczania liczbowych odpowiedników słów. Gematria wychodziła z przekonania, że Bóg stwarzał świat wypowiadając nazwy kolejnych rzeczy, czyli że litery alfabetu hebrajskiego stanowiły narzędzie stworzenia. Kabaliści uważali także, ze obecny w imieniu danej osoby kod numeryczny określa jejcharakter, odsłaniając zarazem to, co jej pisane.
Tak wiec powstając Numerologia czerpała głównie z dwóch źródeł:wierzeń wywodzących się z Kabały i tradycji pitagorejskiej. Nie należy zapominać, ze najstarsze zapiski o tym rodzaju magii pochodzą z roku 2500 p.n.e., znad Nilu. Tak wiec kultura Starożytnego Egiptu również wywarła pewien wpływna magie liczb, a jeszcze bardzie kultura sumeryjska.
Numerologia ma mocne związki z psychologią i jest nauką bardzo dynamicznie się rozwijającą. Szybko dostosowuje się do potrzeb i oczekiwań ludzi różnych epok. Przez ostatnie kilkadziesiąt lat wykształciło się wiele wariantów, od niezwykle racjonalnej Numerologii amerykańskiej do całkowicie irracjonalnej Numerologii francuskiej.
Klasa 1. - Rozdział 3. Systemy Numerologiczne
Systemy numerologiczne
1. System numerologii chaldejskiej- ma swe korzenie w indyjskiej Wedze i systemachkabalistycznych.
Weda- święta księga hinduizmu.
Kolejnym liczbom w tym systemie przypisane są ciała niebieskie:
1- Słońce
2- Księżyc
3- Jowisz
4- Rahu
5- Markury
6- Wenus
7- Ketu
8- Saturn
9- Mars
2. System numerologii kabalistycznej- system ten czerpie inspiracje z Kabały, a więc jestpowiązany z gematrią.
3. System numerologii chińskiej- tradycyjna, wschodnia chińska numerologia wyróżniasię przede wszystkim zastosowaniem kalendarza księżycowego.
System zachodni opiera się na kalendarzu słonecznym.
Numerologia chińska opiera się na kwadracie Loshu, czyli na systemie liczb kua.
Numerologia ta ewoluowała równocześnie z feng- shui, a co za tym idzie łączysię z nim.
Każda liczba powiązana jest z określonym elementem (żywiołem):
1- Drewno
2- Drewno
3- Ogień
4- Ogień
5- Ziemia
6- Ziemia
7- Metal
8- Metal
9- Woda
10- Woda
4. Numerologia pitagorejska- system ten jest oparty na tzw. liczbachpodstawowych, czyli tych od 1 do 9. Pitagoras mówił, że każdą liczbę możnazapisać w postaci cyfry. W celu uzyskania takowej cyfry używał tzw. redukcjiteozoficznej.
Pitagoras twierdził też, że dźwiek jest energią przeliczalną na układ liczb:
1- Słońce 'do'
2- Księżyc 're'
3- Mars 'mi'
4- Merkury 'fa'
5- Jowisz 'sol'
6- Wenus 'la'
7- Saturn 'si'
8- Pluton 'do' wyższe
9- Neptun (dźwięki kosmiczne)
Obecnie jest wiele systemów numerologicznych, często nie uznawanychprzez wielu numerologów.
Klasa 1. - Rozdział 4. Karta Numerologiczna. Alfabetnumerologiczny.
Karta numerologiczna
1. Karta numerologiczna- zbiór liczb opisujących życie danegoczłowieka.Na lekcjach będziemy analizować następujące elementy karty numerologicznej:
a) Elementy kluczowe:
- Liczba pzeznaczenia
- Liczba osobowości
- Liczba serca
- Liczba wyrazu
b) cykle osobiste:
- Rok osobisty
- Miesiąc osobisty
- Dzień osobisty
2. Wibracja- zjawisko emanowania przez liczby energii. Wibracjamoże posiadać energię pozytywną lub negatywną.
3. Archetypy liczb
Przykłady z życia codziennego:
Jedynka kojarzy się z samodzielnością, pierwszym miejscem, czasem zsamotnością, jednostką.
Dwójka to para, związek dwóch osób, coś czego jest więcej niż jeden.
Przykłady z religii:
Trójkę można wiązać z boskością (Trzy Osoby Boskie), podobnie jak siódemka (siedem cudów świata, grzechów głównych, powiedzmy, że siedem dni tworzenia,chociaż wiadomo, że Bóg siódmego dnia odpoczywał)
Ósemka w większości kultur uważana jest za liczbę władzy i pieniędzy.
4. Liczbynieparzyste są wibracjami aktywnymi, zaś liczby parzyste są bardziej pasywne niż te pierwsze.
Alfabet numerologiczny.
Podstawową, najbardziej znaną procedurą numerologiczną jestprzypisywanie literom cyfr od 1 do 9. W numerologii jest to tak zwana liczba Soma (hebr. Mispar Katan) czyli wibracjaCiała oraz Życia na zewnętrznym, fizycznym planie. Jako podstawę obliczeńprzyjmuje się międzynarodowy alfabet numerologiczny:
Hasłowa, pobieżna interpretacja tych cyfr jest następująca:
· 1 – liczba unifikacji, jedności, matki, przewodzenie,indywidualizm, egotyzm, senny;
· 2 – liczba konfliktów, dwoistości, dyplomacja, uczuciowość, krytycyzm,bezwolność;
· 3 – liczba serca, trójcy, trójkąta, silna, przedsiębiorcza, woladziałania, zmysłowość;
· 4 – liczba żywiołów, podstaw, natury, logika i krytyka, pracowita,oszczędność lub skąpstwo;
· 5 – liczba duszy lub żywiołów, zmysłowa, zrównoważona, szukającawiedzy, magnetyczna;
· 6 – silne ego, osoba rodzinna, prorodzinny, kreatywnośćintelektualna, apodyktyczna, magiczna;
· 7 – ścieżka mistyczna, introwersja, niepokój duszy, marzycielstwo,wrażliwość i duma;
· 8 – liczba biznesmenów, władzy i bogactwa, materialistów,determinacja, upór;
· 9 – liczba doskonałości, perfekcji, ojca, wibracja spełnienia,bezinteresowność;
W celu głębszejanalizy numerologicznej, pełniejszej interpretacji imienia lub nazwiska czynazwy miejscowości, ale też poszukiwania ukrytych znaczeń i tendencji, stosujesię rozwiniętą wersję liczbowania. Wyliczeń dokonuje się wówczas dla trzechnastępujących aspektów: Ducha, Jaźni i Ciała, co jest odpowiednio określanejako Nous, Psyche i Soma (N-P-S). Soma tyczy spraw życiowych, codziennych,cielesnych, jest to Ciało, Materia, Świadomość. Psyche to liczba Psychikonu, czyliemocjonalno-myślowej natury, umysłu, Astromentalu, Duszy, Podświadomości. Nous to sfera Ducha, Nadświadomości, JaźniWyższej. Taki podział opiera się na prostej zasadzie rozwijania i skracanialiczb. osobno bada się jeszcze tak zwany Gematrikon (G) czyli wibracje zasilającej osobonazwę energii.
Klasa 1. - Rozdział 5. Numerologia Znaczeniowa - wstęp.
Numerologia znaczeniowa- wstęp
1. Numerologia znaczeniowa- nazywana jest pseudonauką, gdyżnie ma żadnych rozumnych i doświadczalnych podstaw. Opiera się na utartej jużsymbolice, archetypach, alegoriach. Jest najszerzej znaną częścią numerologii.To ona zajmuje się prognozowaniem z liczb i na nią składa się karta numerologiczna.
2. Redukcja teozoficzna- technika stworzona przez Pitagorasa z Samos, dziękiktórej każdą liczbę, nie ważne jak złożoną, możemy przedstawić za pomocą cyfry,czyli tzw. liczby podstawowej. Metoda polega na sumowaniu cyfr danej liczby, domomentu, aż nie otrzymamy cyfry.
3. Stany niezrównoważone
W naszym życiu liczby przejawiają się w formie zrównoważonej,czyli tradycyjnej interpretacja liczb oraz w stanach przed i po osiągnięciurównowagi.
Stany niezrównoważone występują, gdy nie potrafimy zharmonizować wsobie wibracji, symbolizowanych przez określoną liczbę.
Klasa 1. - Rozdział 6. Liczba Przeznaczenia, Osobowości, Serca i Wyrazu.
Liczba Przeznaczenia, Osobowości, Serca i Wyrazu.
1. Liczba Przeznaczenia
Najważniejszą datą w życiu każdego człowieka jest dzień, miesiącai rok jego urodzenia. Numerologia zakłada, że w dniu urodzin nadane sączłowiekowi pewne energie, które towarzyszą mu, aż po kres życia.
Odnalezienie swojego przeznaczenia za pomocą liczb ułatwia ludziomwybory życiowe, pomoże zrozumieć błędy i słabości, których nie udało im sięprzezwyciężyć lub ominąć mimo wielkiego wysiłku i starań jakie poczynili.
Aby obliczyć liczbę przeznaczenia należy zsumować poszczególneliczby daty urodzenia np. 24.07.1995
(2+4+0+7+1+9+9+5 = 37 (3+7) = 10 (1+0) = 1)
2. Alfabet numerologiczny
Poszczególnym literom alfabetu przypisane są wartości liczbowe:
1 2 3 4 5 6 7 8 9
A B C D E F G H I
J K L M N O P Q R
S T U V W X Y Z ŻŹ
3. Liczba Osobowości (Ekspresji wewnętrznej)
Liczba ta opisuje zdolności i umiejętności jak i mocne i słabe strony.
4. Liczba Serca (Potrzeba serca)
Liczba opisująca najgłębsze dążenia danej osoby.
5. Liczba Wyrazu (Ekspresji zewnętrznej)
Pokazuje, w jaki sposób dana osoba odnosi się do świata zewnętrznego i kimstara się być.
6. Obliczanie Liczb Imienia:
Liczba Osobowości jest sumą liczb przypisanych literom imienia i nazwiska.
Liczba Serca jest sumą liczb przypisanych samogłoskom imienia i nazwiska.
Liczba Wyrazu jest sumą liczb przypisanych spółgłoskom imienia i nazwiska.
Klasa 1. - Rozdział 7. Wibracje.
Wibracje.
Każda liczba posiada specyficzną energię, która jest charakterystyczna tylko dla niej. Energię tę nazywamy WIBRACJĄ. Połączone wibracje różnych liczb nadają oryginalny rys osobowościowy nieodłącznie towarzyszący każdemu człowiekowi w trakcie całego życia. Zmienność wibracji i tym samym wahań charakterologicznych jest zależna od wielu czynników.
1.Wibracja urodzenia.
Do obliczenia Wibracji Urodzenia wystarczy znajomość pełnej daty urodzenia (dzień, miesiąc, rok). Przykład: Pani Y urodziła się5.06.1970 r. Sumujemy cyfry występujące w dacie. Otrzymujemy liczbę 28,którą sprowadzamy do cyfry 1
( 2+8= 10; 1+0= 1). Tak więc Wibracja Urodzenia tej pani to Jedynka.
2.Wibracja imienia i nazwiska.
Każdy z nas posiada indywidualną Wibrację Imienia i Nazwiska, lecz w przeciwieństwie do Wibracji Urodzenia może się ona zmieniać. W dodatku mówią o nas najwięcej uwzględniając wewnętrzne potrzeby oraz to jak postrzegają nas inni.Dlatego na początek proponuję tę charakterystykę.
Pierwszą czynnością jest napisanie na kartce pełnego imienia (imion) i nazwiska. Następnie znając alfabet numerologiczny możemy zająć się opisem:
- Wibracji Życia Wewnętrznego - wszystkie cyfry odpowiadające samogłoskom należy zapisać nad imieniem i nazwiskiem, dodać je do siebie w tej samej linii i sprowadzić do jednej cyfry.
- Wibracji Ekspresji Zewnętrznej -wszystkie cyfry odpowiadające spółgłoskom należy zapisać pod imieniem i nazwiskiem, podobnie jak w powyższym przykładzie dodać je do siebie w tej samej linii i sprowadzić do jednej cyfry.
- Celów życiowych - należy połączyć końcowy rezultat obu powyższych wibracji
(dodać cyfry) w wyniku czego otrzymamy liczbę odpowiadającą naszym celom życiowym.
3.Wibracja podpisu.
Należy napisać swój podpis (tzw. pseudo) na kartce i podstawić za każda literę odpowiednia cyfrę, po sumowaniu wyjdzie nam wynik w postaci 1 cyfry.
4. WibracjaTemperamentu (Uzdolnień)
Określa zdolności i skłonności najsilniej zaznaczonych u danej osoby.Liczby z wibracji Indywidualności dzielimy w następującysposób:
Liczby mentalne: 1, 7, 8, 9
Liczby emocjonalne: 2, 3, 6, 9
Liczby intuicyjne: 2, 7, 9
Liczby fizyczne: 4, 5, 8
Liczby artystyczne: 3, 6, 9
Liczby naukowe: 1, 4, 5, 7, 8, 9
Liczby handlowe: 2, 4, 8
PRZYKŁAD:
A=1
N=5
N=5
A=1
N=5
O=6
W=5
A=1
K=2
Cyfra 1 = 3
Cyfra 2 = 1
Cyfra 3 = 0
Cyfra 4 = 0
Cyfra 5 = 4
Cyfra 6 = 1
Cyfra 7 = 0
Cyfra 8 = 0
Cyfra 9 = 0
Liczby mentalne: 1, 7, 8, 9 = 3+0+0+0=3
Liczby emocjonalne: 2, 3, 6, 9 = 1+0+1+0=2
Liczby intuicyjne: 2, 7, 9 = 2+0+0=2
Liczby fizyczne: 4, 5, 8 = 0+4+0=4
Liczby artystyczne: 3, 6, 9 = 0+1+0=1
Liczby naukowe: 1, 4, 5, 7, 8, 9 = 3+0+4+0+0+0=7
Liczby handlowe: 2, 4, 8 = 1+0+0=1
Klasa 1. - Rozdział 8. Pitagoras.
Pitagoras.
Pitagoras (gr. Πυθαγόρας, Pythagoras) (ur. ok. 572 p.n.e.na Samos lub w Sydonie, zm. ok. 497 p.n.e. w Metaponcie) – grecki matematyk,filozof, mistyk kojarzony ze słynnym twierdzeniem matematycznym nazwanym jegoimieniem. Z relacji anonimowego autora wiadomo, że Pitagoras żył 104 lata"[2], ale większośćopisów wzmiankuje jedynie około 80 lat. Według jednej z wersji zmarł wMetaponcie w domu zapaśnika Milona, ocalony z pogromu Krotony, zaś innej -rewolty tej nie przeżył.
Podróże.
Jamblich opisałjego podróż do Egiptu i uprowadzenie do Babilonii, gdzie miał zapoznać się ztamtejszą matematyką, jednak powoływanie się na wiedzę Egiptu i Babilonii byłow starożytności częstym zabiegiem mającym zwiększyć wiarygodność danegomistrza. Do Egiptu udał się za namową Talesa, którego był uczniem. SamPitagoras podobno mówił, że w Egipcie żyją mędrcy, a on jest tylko filozofem(czyli miłośnikiem mądrości).W ten sposób Pitagoras wprowadził określenie filozof.Jamblich opisał to tak: "W czasach zaś, w których żył Pitagoras, On jedenw umiłowaniu mądrości przewyższył wszystkich innych. Dlatego nazywano Go mianemfilozofa, zamiast mędrca".W późniejszym czasie, "Gdy [Pitagoras] osiągnął czterdziesty rok życia igdy spostrzegł, iż rośnie tyrania Polikratesa, uznawszy, że nie godzi sięmężowi wolnemu znosić despotyzmu i ograniczeń, udał się do Italii". Niezgadza się to jednak z wersją Jamblicha, według której w Egipcie spędził 22lata, a potem 12 lat w Babilonii, skąd powrócił na Samos w wieku lat 56.
Szkoła
Założył w Krotonie szkołę pitagorejczyków w roku 529 p.n.e., będąc m.in.spadkobiercą idei Ferekydesa z Syros i Hermodamasa z Samos. Od ok. 509 p.n.e.przebywał w Metaponcie, choć według niektórych tylko 40 dni. Wykłady odbywałysię w jego domu, a na swoich uczniów wybierał osoby zdolne do milczenia, którebyłyby w stanie zachowywać w tajemnicy jego nauki. Za nieprzyzwoite uważał"uliczne filozofowanie", co mogło się jednak sprowadzać do plotek natemat wychowania lub zwykłej niedyskrecji. Nauczał ukryty przed słuchaczami,dla których miało być to jedynie formą próby, stosując przekaz przy pomocysymboli, tak jak czynili to Egipcjanie.
We wspólnotach pitagorejczyków, w czasie pięcioletniej nauki, adept nieposiadał żadnej własności prywatnej.
"Tę więc zasadę [Pitagoras] najlepiej ze wszystkich ludzi urzeczywistnił,eliminując ze sposobu życia to co prywatne, powiększając natomiast [zakres]wspólnoty, [ogarniając nią] rzeczy najdrobniejsze będące przyczynami zamętu iniepokoju. Wszystko bowiem było wspólne dla wszystkich i nikt nie miał niczegowłasnego".twierdza to także inny fragment dzieła tego samegoautora. "Nakazał więc, by dobra pitagorejczyków były wspólne i by pędziliwspólny żywot przez całe życie; natomiast pozostałym polecił, by każdy miałswój majątek, lecz by schodzili się razem dla wspólnych nauk". Jamblichzaś opisał to nieco inaczej. Przez pięcioletni okres, gdy adept był poddawanypróbie milczenia, jego majątek był użytkowany wspólnie przez polityków,zarządców i prawodawców wspólnoty. Wcześniej, po bezpośrednim wyborze kandydataprzez Pitagorasa, nowo przyjęty był w ramach próby przez trzy lata dla odmiany lekceważony, choć tego etapu Diogenes niewzmiankuje.
Pitagoras był wyznawcą orfizmu, który praktykowano we wszystkich greckich koloniach:"Mówi się zaś na ogół, iż Pitagoras był naśladowcą Orfeusza, jeśli chodzio sposób mówienia i myślenia". Członkowie wspólnoty w podobny sposóboddawali cześć boską Pitagorasowi, czcząc go np. jako Apollina Pytyjskiego.
Najbardziej pewnym źródłem informacji o moralności Pitagorasa mogłyby być"Złote wiersze", których jest co najmniej przypuszczalnym autorem,choć nie wiadomo jak wiele z tej treści pozostało takie, jak w wersjioryginalnej. Trudno odróżnić poglądy Pitagorasa od przemyśleń następców ze szkoły pitagorejskiej często przypisywanych przez nichmistrzowi. Pitagoras cenił bardzo przyjaźń i mimo, że Diogenes przypisałsentencję zupełnie innym filozofom greckim, podobno "On to pierwszypowiedział, że przyjaciele powinni mieć wszystko wspólne i że przyjaciel jest[dla człowieka] drugim ja".
Pitagoras sformułował także „twierdzenie Pitagorasa”,ale ewentualny dowód musiał być oparty na pomiarze, a nie rachunkualgebraicznym, którego wówczas jeszcze nie znano, zresztą twierdzenie to woryginalnej wersji żadnych kwadratów nie wzmiankuje: "złożył w ofierzewołu z ciasta pszennego, kiedy to odkrył, że przeciwprostokątna trójkątaprostokątnego równa jest przyprostokątnym" Jest również wynalazcą skali muzycznej.
Pitagorejczycy głosili idee nieśmiertelności oraz wędrówki dusz, zaś drugi pogląd zanikł wśródbardziej współczesnych "wyznawców" i pochodził raczej od orfików. SamPitagoras wymieniał kilka postaci historycznych, z którymi identyfikował siękorzystając z wyznawanej idei.
Pitagorejczycy potrafili czytać i pisać, prowadzili notatki, jak równieżstosowali formę częstego rachunku sumienia (znanego przecież nawet Egipcjanom).Według "Złotych wierszy" Pitagoras doradzał dobre wychowanie i opiekęnad rodzicami i bliskimi oraz modlitwę. ŻywotyPitagorasa podają szeregprzykładów, z których wynika, że pitagorejczycy byli ludźmi dbającymi orównowagę ducha, nie nawykłymi do kłamstwa i kradzieży, słownymi, niosącymiofiarnie pomoc innym pitagorejczykom. Jako jeńcy byli czasem wypuszczani, gdyżzgodnie z daną obietnicą wracali:
"Dionysios zaś, gdy niektórzy powiadali, że[pitagorejczycy] w niebezpieczeństwie bynajmniej nie dochowują sobie wierności, chcąc ich poddać próbie, takuczynił: pochwyconego Fintiasa przyprowadzono przed oblicze tyrana. Dionysioszaś oskarżył go oto, żeuknuł przeciwko niemu spisek; dowiedziono mu tego i skazano na śmierć.[Fintias] zaś prosił Dionysiosa, by -skorotak ma być - dał mu resztę dnia na uporządkowanie spraw majątkowych, jego iDamona, który był mu przyjacielem i wspólnikiem. [Fintias] bowiem,jako starszy, wziął na siebie wiele spraw związanych z majątkiem. Prosił zatemby wolno mu było odejść,dając Damona jako zakładnika. Gdy Dionysios na to przyzwolił, przywołany Damonusłyszawszy co zaszło, stawił sięjako zakładnik, by pozostać, dopóki Fintias nie wróci. Dionysios byłwstrząśnięty tym, co zaszło. Cizaś, którzy doprowadzili do owej próby, szydzili z Damona jako pozostawionegona pastwę losu. Lecz gdy słońce chyliłosię ku zachodowi, przybył Fintias, byponieść śmierć [co widząc] wszyscy osłupieli. Dionysios zaś, obejmując icałując [obu] mężów,prosił, by przyjęli go jako trzeciego do ich przyjacielskiego związku. Onijednak, jakkolwiek [Dionysios] usilnieo to błagał, w żaden sposób nie chcieli się na to zgodzić"
Siłę odzyskiwali grając, głównie na cytrze, i śpiewając; "Uważał, że takżemuzyka przynosi wielkie korzyści zdrowiu, jeśli ktoś uprawia ją we właściwy iprzystojny sposób....Dla poprawienia stanu duszy posługiwali się też wybranymiwierszami Homera i Hezjoda". Muzyką starali się także opanowywać emocjeinnych, ale przede wszystkim "Jeśli przeto któregoś z nich ogarnął gniew,czy smutek, czy inne tego rodzaju uczucie, usuwali się na bok i każdy samstarał się po męsku opanować i uśmierzyć ów efekt.".
Pitagoras zalecał dbałość o równowagę ducha i jak wynika z relacji Porfiriusza"nikt Go nigdy nie widział śmiejącego się ani płaczącego"], a według Jamblicha cechował go"spokój pogodny i nieporównywalny z niczyim"
Skutkiem symbolicznego nauczania, zasad i trwania tajemnicy językpitagorejczyków mógł być nieco niezrozumiały dla osób postronnych: "Ajeśli się zdarzyło, że znalazł się [w tym gronie] ktoś z ludzi obcych, rzec bymożna profanów, wówczas mówili zagadkami i symbolami, których przykładem sąznane [sentencje], jak na przykład "nie gaś ognia mieczem", i innetego rodzaju symbole, które same przez się wydają się być starczymmarudzeniem.".
Sam Pitagoras miał być podobno widywany w wielu miejscach równocześnie i choćopisy takie znane są z czasów współczesnych, nie wiadomo czy przyczyna miałabybyć podobna, czy jest to jedynie przesłanka za życzeniowością lubniedosłownością relacji Porfiriusza i Jamblicha, które nie mogły chyba dotyczyćpowszechności jakiegoś wizerunku lub nawet jedynie pisma; "A i to, że tegosamego dnia przebywał wspólnie i rozmawiał z przyjaciółmi w Metaponcie w Italiii w Tauromenion na Sycylii, co poświadczali wszyscy zgodnie, [a miejsca te]dzieli wiele stadiów drogi lądem i morzem nie do przebycia w ciągu wielidni" Źródła nie wzmiankują by Pitagoras potrafił podglądać lub kontaktowaćsię z innymi na odległość, choć podobno był przewidujący, zatem prezentowanyopis dotyczy pewnie różnych, być może nawet podobnych, osób, tym bardziej, żeuczeń jego, któremu płacił za to, że ten pobierał od niego naukę, nazywał siętak samo.
Dalekowzroczność Pitagorasa umożliwiała mu przepowiadanie trzęsień ziemi, aprzypisywano mu także "szybkie oddalanie epidemii, umiejętnośćnatychmiastowego uśmierzania gwałtownych wiatrów i burz, jak też uspokajaniawzburzonych fal morskich i rzecznych, by jego przyjaciele mogli łatwo jeprzekraczać. Empedokles zAkragantu iEpimenides zKrety, jak też Abarys Hiperborejczyk nauczywszy się tego, często i w wielumiejscach czynili podobnie.".
Pitagoras miał być rzekomo w posiadaniu złotej strzały Abarisa, na której miał podróżowaćpo świecie. Strzałę tę podarował Pitagorasowi Abaris w zamian za naukę; "niektórzysądzili, że również Pitagoras korzystał z tej umiejętności, kiedy obcował zprzyjaciółmi tego samego dnia w Metaponcie i w Tauromenion". Wersję takąpotwierdza także Porfiriusz. W domu Pitagorasa najwyraźniej znajdowała się teżzłota rzeźba, którą pewnie po podboju Kortony zakopano w piwnicy, a którejczęści są wzmiankowane w opracowaniach ("złote biodro" i "złotabroda"). Sam kruszec nie miał podobno dla Pitagorasa bardzo dużejwartości.
Porfiriusz i Jamblich będący neoplatończykami mogli także, raczej nieświadomie,cytować opisy cyniczne (gdyż posługiwali się jedynie materiałami źródłowymi)jak np. przykład osoby czyniącej nazwę przedmiotu z wyniku pomiaru jegopowierzchni, być może jedynie po to by ośmieszyć lub utrudnić ewentualnenaśladownictwo innej niż platońskiej filozofii (litery alfabetu były w owymczasie używane również jako cyfry i liczby i łatwo było wprowadzić takądwuznaczność), wychwalając również np. wspominaną już słowność i grzecznośćjeńców. Podobnie zresztą było z rzekomą niespożywalnością bobu, którą obydwajautorzy gloryfikują podając argumenty mistyczne, natomiast wiadomo, że byłtreścią posiłków, choć spożywany w krajach śródziemnomorskich bez gotowaniamoże powodować fawizm.Pitagoras unikał gotowanych pokarmów, zatem być może również bobu;"odznaczał się taką czystością obyczajów i niechęcią do zabijania izabijających, iż nie tylko powstrzymywał się od [spożywania] istotżywych", lecz, co brzmi trochę zabawnie a nawet mało wiarygodnie,"nie zbliżał się w ogóle do kucharzy i myśliwych".
Niektóre z cyfr (1,2,3) miały znaczenie symboliczne, zaś podobne znaczeniesiódemce przypisał raczej Klemens Aleksandryjski. Z lektury Porfiriusza,Jamblicha i Diogenesa nie wynika by liczb tych było aż tak dużo, jak życzylibysobie tego autorzy niektórych z współczesnych opracowań. Pogląd o tym, żePitagoras jako pierwszy nadawał liczbom znaczenie symboliczne wydaje się byćnatomiast powszechny. Liczby służyły Pitagorasowi także do wróżbiarstwa.
Innym przykładem takich dwuznaczności są rozmowy Pitagorasa ze strumieniem,którego odpowiedzi słyszeli podobno wszyscy ze wspólnoty; "Dalej, i toprzekraczając kiedyś z towarzyszami rzekę Nessos, przemówił do niej, a rzekawyraźnie i jasno odpowiedziała: "Bądź pozdrowiony, Pitagorasie", cowszyscy słyszeli", choć Porfiriusz opisał to nieco inaczej:"Opowiadano również, że odezwał się kiedyś do rzeki Kaukasos przeprawiającsię przez nią wraz z wieloma przyjaciółmi; a rzeka głosem jasnym i dźwięcznymprzemówiła doń: "Bądź pozdrowiony, Pitagorasie", co wszyscysłyszeli". Od Diogenesa Laertiosa wiadomo także, że Pitagoras, który jakwynika z innych opisów naśladował Orfeusza, nabrał podobno jakieś osobyprzebywając kilka dni pod ziemią, a następnie chwalił się znajomościąwszystkich istotnych wydarzeń, których w tym czasie nie mógł być świadkiem, zaśszczegółów dowiedział się z pamiętnika poproszonej o sporządzenie takichzapisków osoby. Nie jest zatem pewnym, czy Porfiriusz i Jamblich zacytowaliopisy jakiejś formy iluzji, czy miałaby to być pułapka mająca zachęcić dosprawdzenia lub dorównania takim "umiejętnościom", głos ukrytej osobyodpowiadającej na pozdrowienie, czy kłamstwo. Postrzeganie takie może kojarzyćsię z udręczoną świadomością niewolników, którzy nie odważyliby się być możezrozumieć tego co usłyszeli, choć we wspólnocie Pitagorasa efekt taki możliwybył do uzyskania raczej poprzez wspólne i jednoczesne ćwiczenia wyobraźni,znoszące prywatność w sferze duchowej.
Los części grup niewolników w starożytnej Grecji był nieco lżejszy niż w innychkrajach i lepszy niż proponował zabraniający im śmiechu i radości Platon wswoim Państwie – mogli być traktowani jak rodzina,zaś niewolnicy państwowi zawierać małżeństwa; przyjęcie nowo nabytegoniewolnika domowego do rodziny odbywało się przez obrzucanie go ciastem, cobyło formą zabawy, ale gdzie indziej takie zwyczaje nie były praktykowane. OdDiogenesa Laertiosa wiadomo, że niektórzy, jakArystoteles, byli za ich los, a także za wykształcenie odpowiedzialni, iwyzwalali. Podobnie Pitagoras odesłał do kraju swego pochodzenia wolnego Zamolksisa, z którym się przyjaźnił, a któregodostał w prezencie. Mimo sympatii Pitagorasa do osób różnych stanów, zasady Złotych wierszy doradzają jednak by na przyjaciółwybierać sobie tych "którzy w cnocie są najdoskonalsi".
Pitagoras miał mieć także wpływ na zachowanie zwierząt: "Złapawszy bowiem,jak opowiadają, niedźwiedzicę daunijską, która wyrządzała wiele szkódmieszkańcom [okolicy], przetrzymał ją przez jakiś czas, a następnie nakarmiwszyplackiem i orzechami wypuścił, by nie tykała więcej żadnej istoty żywej. Ta zaśposzła prostą drogą w góry i lasy i nie widziano nigdy, by zbliżyła się nawetdo zwierzęcia. Zobaczywszy zaś w Tarencie byka jedzącego bób na mieszanympastwisku, podszedł do pasterza i poradził mu, by powiedział zwierzęciu, abypowstrzymało się od bobu; a gdy pasterz zadrwił z Niego mówiąc, że nie umiemówić byczym językiem, sam zbliżył się do zwierzęcia i naszeptał mu do ucha;[byk] nie tylko natychmiast zostawił bób, lecz również w przyszłości nigdy bobunie tykał".
Dawnym pitagorejczykom (Filolaos, Archytas, Alkmeon z Krotonu) zawdzięczamy rozważania nadstosunkami ilościowymi tonów oraz astronomiczny obraz świata. Według tegoobrazu wszechświat składa się z ogniacentralnego, dokoła którego krążą: Słońce,Księżyc, 5 pierwszych planet: Merkury, Wenus, Ziemia, Mars, Jowisz. Ziemia i Antychton,czyli Przeciwziemia zasłaniana stale przez Słońce (razem 10 planet; liczba 10była według Pitagorasa liczbą doskonałą).
Pitagorejczycy przyjmowali też tak zwaną harmonięsfer, znając okresy obiegu planet wokół Słońca, których ruchowi nietowarzyszą z wiadomych współczesnym fizykom względów żadne dźwięki. Natomiastwłaśnie Porfiriusz przypisał boskości Pitagorasa takie postrzeganie, choć byćmoże chociaż po części byłby to jednak problem dla tłumacza, podobnie jakzamienne stosowanie w potocznym języku polskim słów "widzieć" i"rozumieć": "sam zaś rozumiał harmonię wszechświata, mogącsłyszeć ogólną harmonię sfer i gwiazd poruszających się w ich kręgach; my niesłyszymy tej harmonii ze względu na słabość naszej natury....Stwierdzał, żedźwięki, jakie wydaje siedem gwiazd stałych i ta z planet, którą z racjipołożenia wobec nas nazywają Przeciwziemią (Antichthon), to dziewięć Muz"
Szkoła Pitagorasa przetrwała do III w. p.n.e., zaś wpierwszym wieku n.e. światopogląd pitagorejski odżył jako tzw. neopitagoreizm. Późniejsze wspólnoty skłaniały sięku ascezie i medycynie, bardzo różniąc się od siebie w różnych koloniachgreckich.
Według mnie na tej stronie https://e-wyrocznia.pl/numerologia/ znajdziesz odpowiedzi na pytania dotyczące numerologi
OdpowiedzUsuń